Co to pytanie oznacza dla Ciebie? Zadaj sobie pytanie: „Czy jestem mistrzem czy dronem?” Z jakiegoś dziwnego powodu menedżerowie są postrzegani jako dobrzy, a menedżerowie jako źli. Postrzegamy menedżerów jako inspirujących i zorientowanych na ludzi. Menedżerów uważa się za kontrolujących i zorientowanych na zadania. Często mówi się, że można kierować ludźmi, ale tylko zarządzać rzeczami. Myślę, że to pomyłka. Czas przywrócić zarządzanie z martwych.
Niektórzy autorzy podjęli odważną próbę odróżnienia przywództwa od zarządzania. Jest dobrze znana kwestia Warrena Bennisa, że menedżerowie postępują dobrze. Menedżerowie robią właściwe rzeczy. Absolwent Harvardu John Kotter podjął jeszcze większą próbę zdefiniowania tych dwóch funkcji. Menedżerowie firmy Kotter dbają o dzisiejszy biznes, ożywiają. Z tej perspektywy menedżerowie zachęcają do zmian i zarządzają nimi.
To krok we właściwym kierunku, ale Kotter zachmurzył wodę, mówiąc, że liderzy są inspirujący, podczas gdy menedżerowie koncentrują się na planowaniu, organizowaniu i kontrolowaniu, aby wykonać swoją pracę. Ten krok ma niefortunny efekt, że dyrektorzy (a także menedżerowie) są malowani w kącie. Każda definicja dotycząca typu osobowości lub stylu wywierania wpływu jest skazana na niepowodzenie, ponieważ zawsze będą wyjątki - lider, który porusza ludzi z cichą determinacją i poczuciem celu, lider, który cytuje twarde fakty lub dowody, Robić rzeczy w określony sposób. Lista wariantów stylów jest nieskończona.
Musi być lepszy sposób. Wydaje mi się, że przywództwo można po prostu zdefiniować jako skuteczne promowanie nowych kierunków, podczas gdy zarządzanie koncentruje się na załatwianiu spraw i wykonywaniu tych kierunków. Kluczową zmianą jest stwierdzenie, że wpływ na styl nie ma nic wspólnego z tym, jak definiujemy te dwie funkcje. Oznacza to, że w razie potrzeby oba mogą być inspirujące. Lider, który promuje oportunistów do nowego produktu, może stwierdzić, że tacy zwolennicy wskakują do pociągu z bardzo małą perswazją. Nie trzeba być inspirującym, aby pokazać przywództwo w tym kontekście. Z drugiej strony menedżer, którego zespół ma opóźnienia w ważnym projekcie, musi zainspirować go do cięższej pracy. Tak więc inspirujący przewodnik skłania nas do zmiany kierunku. Inspirujący menedżer sprawia, że dokładamy większych starań, aby wykonać naszą pracę.
Jednak postawy osobowościowe i wpływ na styl mają istotne implikacje dla perspektywy kierownictwa. Przede wszystkim styl jest sytuacyjny, co oznacza, że musisz zastosować wszystkie czynniki wpływające na twoją grupę docelową. Po drugie, menedżerów można teraz postrzegać jako wspierających, inspirujących, wzmacniających i wspierających. Jak dotąd zarezerwowaliśmy te cechy dla menedżerów. Chociaż głównym celem kierownictwa jest wydajność, w dzisiejszym świecie nie oznacza to, że na linii montażowej pojawia się bezmyślność. Współcześni menedżerowie są bardziej jak trenerzy, moderatorzy lub katalizatorzy niż kontrole linii montażowej.
Ale dlaczego w ogóle potrzebujemy dwóch funkcji, pytasz? Ponieważ rosnąca złożoność wymaga większej specjalizacji, wymagana jest większa różnorodność ról. Nie oznacza to, że nie możesz robić obu równie dobrze.
Ponadto firmy są bardzo ciężkie, jeśli chodzi o trudne zadanie znalezienia nowych sposobów pokonania konkurentów. Prowadnicę należy tak wyciąć z pozycji
Każdy może wykazać się przywództwem, aby wszyscy pracownicy mogli być liderami, gdy są zaangażowani w nowe lub ulepszone produkty, usługi i procesy. Obejmuje to personel pierwszej linii, który nikim nie zarządza. Zarówno przywództwo, jak i zarządzanie są funkcjami, ale tylko zarządzanie odgrywa rolę. Oznacza to, że musisz zostać wyznaczony na stanowisko kierownicze, ale każdy może przejąć przywództwo, niezależnie od tego, czy jest menedżerem, czy nie. Ma to wyzwalający efekt, który wyjaśnia, w jaki sposób pracownicy pierwszej linii, którzy nie zarządzają pracownikami, mogą przejawiać przywództwo oddolnie. Jest to niezbędne w każdej firmie, w której każdy musi pomyśleć o pokonaniu konkurencji. Kiedy mówię, że każdy może być liderem, nie oznacza to, że każdy ma to, czego potrzeba, aby poprowadzić mały zespół, nie mówiąc już o zdobyciu szczytu. Z mojej definicji oznacza to po prostu przekonywanie ludzi do zrobienia czegoś innego, niezależnie od zajmowanego stanowiska.
Wniosek: menedżerowie są tak samo ważni jak menedżerowie. Stara mantra zastępowania menedżerów menedżerami była błędem. Musimy zmienić sposób, w jaki patrzymy na zarządzanie i nie odrzucać go.
[ff id="6"]